Skorupi zaczynał mieć niepewność.. Patrzył na ciebie z lekkim zaciekawieniem i zdziwieniem. Trochę jak pokemon jaki dawno nie widział swojego trenera.  Z krzaków wyszedł trener jaki... wyglądał prawie tak samo jak ty. Takie same włosy[jednak lekko ciemniejsze końcówki], podobne oczy[tylko zmienione łuki brwiowe na bardziej piramidki], nos i usta identyczne. Wyglądał trochę jak twój bliźniak, jednak głosy były całkiem inne. Jego był trochę jak twojego brata, jednak mocniejszy i jakby z lekkim ciepłem.
-Skinner, do mnie.-Powiedział chłopak gdy zobaczył Skorupi'ego na twoich rękach. Pokemon zrobił lekkie salto do tyłu i skoczył na jego barku. Sophie trzymając torbę w rękach patrzyła to na ciebie, to na niego. Skorupi tulił się do niego no i powoli zaczynał patrzeć na ciebie, jakby się zastanawiał czy znowu wybrał właściwie. Owy chłopak chwycił pokeball i cofnął skorpiona.
-Dziękuję, bałem się o Skinnera. Mam go od niedawna i to mój drugi pokemon. Wykluł się kilka dni temu z jaja i szukałem go dwa dni. Wreszcie go znalazłem.-Powiedział trener chowając pokeball i w kilka sekund oddalając się przez krzaki ze swoim pokemonem.
-Dziwny koleś...-Powiedziała prawie bezgłośnie Sophie poprawiając torebkę. Dała jeden krok i straszny krzyk spowodował wręcz dreszcz. Sophie szybko schowała się za twoje plecy bo przestraszyła się małej, słodkiej Lebygi.
-Zabierz to coś ode mnie...-Zaczęła mówić do ciebie. To był mały, zwykły pokemon jaki strasznie ją wystraszył. Pokemon zajadał jagodę patrząc na nią z zaciekawieniem. Jednak Gligar, jaki chciał walczyć szybko chciał zaatakować. Już się szykował do Poison String gdy owa biedronka zaczęła się z nim bawić. Widać że się polubiły, ani się obejrzałeś a nad twoją głową bawiły się w powietrzu w coś, co przypominało berka.

Sophie poruszała ustami jakby chciała na ciebie soczyście przeklnąć, jednak wyjęła... to już przegięcie, coś co wygląda jak Koffingi ilość pięć sztuk pomniejszone o dziesięć razy. Rzuciła jak piłką o ziemię i bardzo mocno się odbił. Widać że były twarde... Kulki w kszztałcie Koffinków bardzo mocne z wypustkami w jakich może coś być. To może ostre kolce czy cuś, coraz bardziej wygląda jak jakiś żołnierz.
-Nie, nie nie... Jeśli się zbliży rzucę kolczatkami. Sprzedawali w zestawie po pięć, dziesięć to i tak mało. Nie że się brzydzę, ale boję się ich.-Powiedziała lekko wtulając się w twoje plecy. Lebyda była bardzo chętna do podróży z Gligarem, widać polubiły się. Po chwili znowu krzyk Sophie i dźwięk jak wszystkie kule poleciały w drzewo z którego spadło... Dwanaście Kecleonów. Potem jeszcze kilka i kilka aż tak do trzydziestki. Kulki wróciły do Sophie która niczym samochód formuły jeden pognała przez lasek z krzykiem. Nie minęło pół minuty gdy znowu krzyk, odgłos piłek i szybka ucieczka do ciebie.
[b]-Snorla...[/a]-Zaczęła krzyczeć zanim wpadła na drzewo z którego spadły jeszcze dwa Kecleony. Kecleony szybko znikły, jednak widać było jeszcze kilka pasków gdy usłyszałeś jakby coś leciało i... w drzewo walnęły trzy piłeczki całe i dwie całe w strzępach. Zaraz, powiedziała chyba Snorlax. W istocie w kałuży zaczęło lekko się trząść woda. Idzie na was Snorlax, uciekać z tego miejsca.

Sophie patrzyła na ciebie z lekko zmrużonymi oczami i wyszeptała:
-Ja po prostu chciałam złapać Kecleona. A czy to moja wina że jak rzucam pięć kulek spada tyle?-Zapytała się łapiąc się za głowę i macając swojej głowie w miejscu gdzie pojawił się guz. Chwiejnym krokiem biegnąc za tobą wężykiem potykając się o kamienie i nagle usłyszeliście odgłos jego kroków, Snorlax coraz bliżej. Widać już miasto, małe budynki, latarnie i inny. Jeszcze tylko kilka drzew i jesteście bliżej miasta. Lebyda i Gligar lecą sobie za wami czasem spoglądając za siebie z coraz spokojną miną. Przez chwilę o twoją rękę coś jakby się owinęło i lekko poczułeś rozcięcie jakby po gałęzi. To może była twoja wyobraźnia i gałąź czy cuś. Nagle jednak przed tobą stanął wielki Shnirty[czy jakoś tak, Evo Nuzleafa]. Patrzył to na ciebie, to na Sophie i twoje pokemony. Ziemia lekko się zatrzęsła i z odległości metra od was wykopał się Krookorok. Mightyena wyszła zza krzaków wraz z Absolem a ze strumyka jaki tu przepływał wypłynął Sharpedo. Jedyne co łączy te pokemony to typ mrok, ale nie wiadomo czemu was nie puszczają.

Pokemonom raczej nie o to chodziło. Nie odpowiadały i miały bardziej oczy zwrócone na ciebie. Trwało to może chwilę spokoju puki nagle nie znikły w czym jakby świetle powrotu do pokeball'u.Nie było nigdzie żadnego trenera czy pokeballa. Było to dziwne, ale jeszcze dziwniejsze gdy pojawiły się znowu. Znikły na kilka sekund i się pojawiły tak samo stojąc. Nie słychać było odgłosów Snorlax'a, może się wycofał. Jedno jest pewne, Lebyda podleciała do nich i nagle znikły. Czyżby chodziło o Lebydę, małą i słodką biedronkę. Sophie biegnąc w stronę miasta jakby to wszystko się nie wydarzyło nagle potknęła się, przewróciła i niemal jak tamte pokemony znikła. Jak się okazało wylądowała tylko w dole o czym świadczył już sam odgłos spadania w wodę. Było jej tam trochę, gdzieś tak z pięć cm. głębokości. Gdy tam dobiegłeś z Gligarem okazało się iż ma on ponad cztery metry głębokości. W wodzie było pełno liści, ale histeria Sophie spowodowała że wydawało jej się że tak coś pływa. Miała co prawda swój plecak, ale tam tylko jedyna rzecz jaka by pomogła w spinaniu się to folia do kanapek[udowodniono że ma strukturę jak u gekona łapy, tak samo to działa]. Ale nic z tego, równo wykopane nie daje szans by wyszła z tego. Masz za krótkie ręce chyba że... nagle z trawy wyskakuje Scyther, tak Scyther. Mimo wszystkiego był jak anioł, nim się skapowałeś Sophie była z tobą na trawie. Scyther patrzył ciągle na ciebie wzrokiem który nic nie wyrażał. Wyglądał na tak trochę pokemona samotnego, ale na tym gatunku tak jest. Mimo wszystko nie odleciał od ciebie, przeciwnie, został przy tobie.

Scyther, podobnie jak tamte pokemony[chologramy] stał trochę w miejscu puki nie dostrzegłeś powodu dla którego tak stał. Mimo że tamta piątka była rzekomą zjawą znowu się pojawiła. Powoli zaczęły ruszać na was gdy Lebyda poleciała do nich, ruszyła skrzydełkami i znikła. Pokemony wraz z Lebydą zniknęły. Nie było jej ani przy tobie, ani tam. Po prostu znikły wraz z nią. Sophie, wyciskając wodę ze swoich spodni miała je już prawie sucho, jednak jeszcze lekko mokre. Miasto było blisko, może tam znajdziecie jeszcze gdzieś wiadomości o tym, w końcu to dziwne. Może ktoś też tak stracił pokemona który go polubił? Nagle chyba przez swoją głupotę dałeś lekki krok w tamtą stronę przez błoto i bam. Przewróciłeś się o stary, zabrudzony pokeball. Działał, jednak był pusty. Scyther nie znikł, widać był bardziej realny i zaczął odpędzać od siebie Gligara. Latał on na około Scythera który widać nie chciał się z nim zadawać. Miasto było może sto metrów od was, widać było ludzi, kilka pokemonów, latające w powietrzu Starly i tradycyjną, jesienną aurą.
-Chodź już...-Powiedziała Sophie łapiąc się za twoje ramię, wyglądała jak zbita.
[krótko bo nic nie mam do napisania]

Pokemon nie odpowiadał, najwidoczniej chciał się zastanowić. W końcu zmierzył cię wzrokiem i nie odpowiadał. Nie da rady, musisz iść. Pokemon szedł za tobą. Ciągle gwałtownie odpychając Gligar nie robiąc sobie z twoich słów wielkiej rzeczy. Brał to widać powierzchniowo, czyli brzmiało to tak jak: musisz zmienić swój charakter, zaprzyjaźnić się z tą natrętną muchą i siedzieć sobie gdzie indziej by go nie zabrano, jak lizak dziecku. Pokemon jednak idąc za tobą po kilku minutach wkurzył się i złapał swoimi ostrzami za ogon Gligara i rzucił go w powietrze. Poleciał, w prawdzie nie mógł spaść, ale wpadł prawie na na drzewo. Miasto było blisko, bardzo blisko. Widać ludzi, domy, ogródki i pokemony trenerów. Pokemon sprawiał wrażenie jakby znał to miasto, w końcu spotkałeś go blisko tego miejsca i pewnie walczył z niejednym pokemonem czy trenerem. Tak sobie idziecie, idziecie gdy nagle tradycyjny krzyk Sophie. Mała Pachirisu która siedziała na pobliskim drzewie wpadła jej w oko. Jednak nie to, owoce zebrane na pokeball'e ukradł Aipom. Śmiał się w twarz rozzłoszczonej Sophie biorąc MMP[Skróty daje, Mini Miotacz Płomieni]. Chciała by pokemon uciekł i zostawił je, jednak pokemon nie chciał ich oddać. Po chwili gdy prawie dostał w głowę oddał to i szybko uciekł.
-Nienawidzę tych pokemonów...-Powiedziała z drżącą powieką biegnąc szybciej. Musiałeś biec za nią bo ciągle skręcała w uliczki aż do CP. Tam gdy dogonił was Gligar jaki unikał lekko Scythera jaki był prawie o trzy razy szybszy z jakby małym uśmieszkiem widać było że podoba się ta dominacja.

Scyther jakby wyczuwał każde twoje emocje szedł przy tobie co spowodowało że Gligar szedł przy tobie przez co Gligar wolała się nie zbliżać. Patrząc w jego oczy widać było lekką satysfakcję. Sophie jaka lekko unikała tego pytania wyjęła mały, zielono biały pokeball.
-Taak, inny kolor.-Powiedziała wypuszczając... Seel. Słodka, biała foczka patrzyła na ciebie swymi czarnymi, okrągłymi oczami.
-Seel, równo wytrenowany samiec na szósty poziom. Ataki opanowane, miejsce złapania plaża. A i nie wiem jak on robi te pokeball'e, ale wiem że to ten dom. Biegnijmy.-Powiedziała cofając Seel i wskazując na czwarty dom z zielonym dachem i białymi ścianami jakie porastało coś dziwnego. Jakby wychodziło ze ścian, wijące się zielone, fioletowe, złote, pomarańczowe i czerwone malutkie listki. W oknie widać było już na pierwszy rzut oka doniczkę z dziwnym kwiatko drzewkiem. Miał jakby palmową łodygę na około pół metra z kręconymi liśćmi koloru zielono niebieskiego z białym kwiatkiem jak u lili na górze. Sophie, jaka w pół minuty pokonała te pięćdziesiąt metrów znowu wypuściła Seel puki nie przybiegłeś.